شازده کوچولو

    مهدی رو خوابونده بودم داشتم با باباش  حرف می زدم  تازه خیلی یواش هم حرف میزدیم  یهو دیدم بابیش می گه این رو ببین ........این رو ببین  وقتی من کلم رو خم کردم تو اتاق شما یه موش موشک دیدم که با زحمت سرش رو اورده بالا رو داره ما  رو می پاد  وروجک موشی         ...

    اخه من چرا رفتم زیر مبل   من که می خواستم برم جلو نمی دنم چرا دنده عقب گرفتم انگاری این دنده هام زنگ زده خوب جا نمی ره   حالا چی کار کنم من می خوام برم جلو هیشکی نیست من رو دراره  کاشکی دنده هام اتوماتیک بود خودش تنظیم میشده   کمککککککککک             ...

وای که الان که عکسهات رو می ببینم با ماه پیش به نظرم چقدر ماشالله  بزرگ شدی چقدر توی یکماه تغیر کردی قربون اون خنده هات بشم که هرچند که کم می خندی ولی وقتی می خندی انگار که دنیا رو به من دادند دیگه هیچ چیزی تو دنیا من رو به اندازه خنده های تو خوشحال وسرمست نمی کنه  انشالله که همیشه رو لبت خنده باشه پسر عزیزم       ...

              اولین باری که خودت رو رسوندی به سفره قربون اون جوش غرور جوانیت بشم مادر       پسر خوش خنده من     ...

مهدی پسر گل من وقتی دمر می خوابونمت با تلاش وکوشش بسیار سرت رو می خوای بالا نگه بداری  خیلی وقتها موفق نمی شدی وسنگینی می کنه  وزودی می افته وشما هم از این موضوع ناراحت می  شدی وگریه می کرد ولی الان گردنت سفت شده وبیشتر می تونی نگه داری ومن چقدر از این پیشرفت شما خوشحالم وخدا رو شکر می کنم که بچم سالمه ومی تونه این قدمهای بزرگ رو واسه رسیدن به تکاملش برداره گردن گرفتن شما اغاز راه رفتن شماست  به امید اون روزی که دستت رو بگیرم وبا هم تو   خیابون وپارک قدم بزنیم         ...

                                                             پسر عزیز تر از جانم  مهدی جان شما سه ماه ونیمه بودی که من تصمیم گرفتم که دیگه شما رو تو تخت خودت وتو اتاق خودت بخوابونم البته قبلا شما تو گهوارت بودی ودر کنار تخت ما ولی من تصمیمگرفتم که شما رو بخوابونم توی اتاق خودت تا کم کم عادت کنی وتنها بخوابی برام سخته که از شما دور باشم ولی دوست دارم که پسرم به من دلبستگی داشته باشه تا وابستگی دوست دارم رو پای خودت زودتر یایستی ومستقل باشی ولی این رو بدون که من همیشه مراقب...

        ...

   می خواستم مهدی رو ببرم حمام ولی هیشکی خونه نبود مونده بودم چی کار کنم که یاد وانش افتادم باخودم گفتم خیلی زوده بزارمش تو وان ولی چاره ای نبود یاد اسفنجش هم افتادم وبا ترس ولرز وان رو پر اب کردم واسنج رو هم گذاشتم تو وان مهدی رو که خوابوندم تو وان یه کمی ترسید ووگریه کرد ولی من با هاش بازی کردم وکمی اروم شد وبه من نگاه می کرد تا اینکه براش عادی شد   وشروع کرد به نگاه کردن دور وبرش  قربونش برم که اینقدر اقاست                                                     ...

  فرادی روزی که پسرم رو اوردم خونه  به نظرم چشماش زرد بود وپوست تنش هم کمی زرد بود بردیمش دکتر دکتر هم از مایش خون نوشت دیدیم بله زردیش روی 11 هست وخلاصه قرار شد بیمارستان بستری بشه شب که مهدی رو بردیم بیمارستان وکار هاشو کردیم وبستری شد من تمام شب رو گریه کردم ومهدی هم اونجا ارامش نداشت مدام گریه می کرد ومی خواست از دستگاه بیاد بیرون وشیر بخوره ولی من که هم  خیلی ناراحت بودم که همین باعث شده روی شیرم اثر بزاره وکم بشه وومهدی هم زیاد زیر دستگاه نمونه بابای مهدی دید که من خیلی عذاب می کشم وهمش در حال گریه کردن هستم ومهدی هم فردا صبحش زردیش رفت بالا تر رسید به 17 تصمیم گرفتیم با رضایت خودمون ببریمش خونه زیر دستگ...